یک تراشه کوچک جای موش‌های آزمایشگاهی را می‌گیرد
بهینه‌سازی سیستم های دارورسانی(DDS) برای اندام‌ها و رگ‌های خونی به منظور به حداکثر رساندن اثربخشی درمان دارویی بسیار مهم است. یک تیم تحقیقاتی وابسته به UNIST روش جدیدی را برای به حداکثر رساندن اثربخشی درمانی داروها از طریق استفاده از فناوری اندام روی تراشه (OoC) ارائه کرده است.
یافته‌های آنها افزایش نفوذپذیری عروق مغزی را در مقایسه با روش‌های مرسوم نشان داد. این تیم تحقیقاتی پیش‌بینی می‌کند که فناوری اندام روی تراشه کمک قابل توجهی به توسعه درمان‌های هدفمند متناسب با اندام‌های خاص از جمله کبد، کلیه و ریه و غیره داشته باشد.
شبیه‌سازی دقیق محیط بیولوژیکی درون تراشه، از جمله ساختار و عملکرد گلیکوکالیکس روی سطوح رگ‌های خونی، کشف یک پپتید دارورسانی مؤثر از طریق جریان خون شبیه‌سازی شده را امکان‌پذیر کرد. این شبیه‌سازی پیشرفته، کشف یک پپتید دارورسانی مؤثر را امکان‌پذیر کرد و پتانسیل آن را برای درمان‌های هدفمند در اندام‌های مختلف از جمله کبد، کلیه و ریه نشان داد.
به نقل از ستاد توسعه نانو، این تیم تحقیقاتی خاطرنشان کرد که فناوری اندام روی یک تراشه آنها به دلیل شبیه‌سازی دقیق ساز و کار حمل‌ونقل مولکولی در سیستم‌های اندوتلیال، پیشرفت قابل‌توجه در تحقیقات بهینه‌سازی سیستم‌های دارورسانی سیستم عروقی را نوید می‌دهد.
کیونگها کیم یکی از نویسندگان این مقاله افزود: «ما ثابت کرده‌ایم که فناوری تراشه می‌تواند بافت‌های بیولوژیکی انسان را به‌طور دقیق مدل‌سازی کند و فرصت‌های جدیدی را برای تحقیقات سیستم تحویل دارو در آینده باز کند.»
