تلسکوپ جیمز وب به تماشای درخشش نور و زیبایی در سیاره مشتری نشست

اینجا روی زمین، گاهی اوقات به دلیل فعالیت خورشید، شفق‌های قطبی نورهای درخشان زیبایی را ایجاد می‌کنند که بیشتر به عنوان شفق‌های قطبی شناخته می‌شوند. اما زمین تنها سیاره‌ای نیست که این پدیده را تجربه می‌کند، زیرا شفق‌های قطبی در سیاراتی مانند مریخ و نپتون نیز دیده می‌شوند. اکنون، تلسکوپ فضایی جیمز وب نمونه‌ای خیره‌کننده از این پدیده را در سیاره مشتری ثبت کرده است، جایی که نمایش نور شفق‌های قطبی صدها برابر روشن‌تر از زمین است.

عصر کانادا – شفق‌های قطبی زمانی اتفاق می‌افتند که ذرات پرانرژی خورشید با جو یک سیاره تعامل می‌کنند و معمولا این پدیده در اطراف قطب‌های مغناطیسی سیاره دیده می‌شود. مشاهده این اثر در مشتری نه تنها از نظر بصری چشمگیر است، بلکه راهی برای ستاره‌شناسان است تا در مورد مغناطیس‌سپهر عظیم و پیچیده مشتری اطلاعات کسب کنند.

به نقل از دیجیتال‌ترندز، این شفق‌های قطبی زمانی مشاهده شدند که جیمز وب در روز ۲۵ دسامبر سال ۲۰۲۳ در روز کریسمس در حال رصد فضا بود، اگرچه تجزیه و تحلیل آن به تازگی منتشر شده است.

جاناتان نیکولز (Jonathan Nichols) می‌گوید: عجب هدیه کریسمسی بود. واقعا مرا شگفت‌زده کرد! ما می‌خواستیم ببینیم که شفق‌های قطبی با چه سرعتی تغییر می‌کنند و انتظار داشتیم در عرض شاید بیش از یک ربع یا بیشتر، محو و ناپدید شوند. در عوض، ما مشاهده کردیم که کل منطقه شفق قطبی با نور در حال جوش و خروش پوشانده شد و گاهی اوقات ثانیه به ثانیه تغییر کرد.

شفق‌های قطبی مشتری کمی با شفق‌های قطبی زمین متفاوت هستند، زیرا آنها نه تنها از طوفان‌های خورشیدی تشکیل می‌شوند بلکه توسط میدان مغناطیسی قوی این سیاره نیز تقویت می‌شوند که ذرات باردار را از خورشید و از قمر مشتری که پوشیده از آتشفشان است، به خود جذب می‌کند. از آنجا که این آتشفشان‌ها مواد را به فضا پرتاب می‌کنند، با نیروی کافی از گرانش قمر مشتری فرار می‌کنند و در نهایت به مدار مشتری کشیده می‌شوند. هنگامی که این ذرات به دلیل گرانش عظیم سیاره به داخل کشیده می‌شوند و شتاب می‌گیرند، با سرعت بالا به جو مشتری برخورد می‌کنند و اثر درخشانی را در گازهای جوی ایجاد می‌کنند.

با این حال، هنوز سوالات زیادی در مورد شفق‌های قطبی مشتری وجود دارد. محققان از تفاوت‌های مشاهدات بین تلسکوپ‌های فضایی وب و هابل که در طول موج‌های مختلف رصد می‌کنند اما به نظر می‌رسد بخش‌های روشنایی متفاوتی را نشان می‌دهند، سردرگم شده‌اند.

نیکولز می‌گوید: آنچه این مشاهدات را حتی خاص‌تر کرد این است که ما همزمان با تلسکوپ فضایی هابل ناسا در طیف فرابنفش نیز از آن عکس گرفتیم. به طرز عجیبی، درخشان‌ترین نوری که توسط وب مشاهده شد، هیچ معادل واقعی در تصاویر هابل نداشت. برای ایجاد ترکیبی از روشنایی مشاهده شده توسط وب و هابل، باید ترکیبی از مقادیر زیادی از ذرات بسیار کم‌انرژی داشته باشیم که به جو برخورد می‌کنند، که قبلا غیرممکن تصور می‌شد. ما هنوز نمی‌دانیم که چگونه این اتفاق می‌افتد.