گاردین : آواربرداری غزه چهار دهه طول می‌کشد
به گفته محققان دانشگاه‌های ادینبورگ و آکسفورد که از ابزارهای سنجش از دور برای شناسایی و تجزیه و تحلیل اطلاعات مرتبط با درگیری ها استفاده کرده‌اند، پاکسازی آوار باقی مانده از حملات رژیم صهیونیستی به غزه تقریباً ۶۶ هزار تن آلودگی معادل دی اکسید کربن (CO۲e) تولید می‌کند.
این مطالعه که در مجله «تحقیقات زیست‌محیطی: زیرساخت و پایداری» منتشر شده است، بخشی از یک جنبش رو به رشد برای ارزیابی هزینه‌های اقلیمی و زیست‌محیطی جنگ و اشغال، از جمله آسیب‌های بلندمدت به زمین، منابع غذایی و آب، و همچنین پاکسازی و بازسازی پس از جنگ است.
روزنامه گاردین نوشت: این، تاکنون دقیق‌ترین بررسی در مورد خسارات کربنی و لجستیکی ناشی از برخورد با آوار است که در غزه، هزاران بقایای انسانی ناشناس، سمومی مانند آزبست و مهمات منفجر نشده را در خود جای داده است.
این تحقیق می گوید که هر چه آوار آلوده بیشتر در محل باقی بماند، آسیب بیشتری به هوا، آب و سلامت ۲ میلیون فلسطینی که اکنون ۲۱ ماه است آواره، گرسنه و بمباران شده‌اند، وارد خواهد کرد.
به نوشته رسانه انگلیسی، نوار غزه باریکه ای به طول ۲۵ مایل است که با مساحت ۳۶۵ کیلومتر مربع (۱۴۱ مایل مربع) تنها دو برابر واشنگتن دی سی، پایتخت آمریکا است. بیش از ۹۰ درصد خانه‌ها در غزه آسیب دیده یا ویران شده‌اند، علاوه بر این، اکثریت قریب به اتفاق مدارس، درمانگاه‌ها، مساجد و زیرساخت‌ها نیز آسیب دیده و یا تخریب شده اند.
به گفته «نیکلاس روی» یکی از نویسندگان این مطالعه که داده‌ها را گردآوری کرده و تحلیل را انجام داده است، تحلیل فعلی داده‌های منبع باز در مورد مساحت سطح ساختمان‌ها، ارتفاع، آسیب‌های سازه‌ای و توپولوژی شبکه جاده‌ها را برای تخمین توزیع آوار در سراسر غزه ادغام می‌کند و سپس حجم کربن ناشی از فرآوری و حمل آن آوارها را در طول بازسازی محاسبه می‌کند.
محققان در تلاشند تا هزینه‌های اقلیمی ایجاد شده در دو مورد از مرگبارترین جنگ‌های فعلی، یعنی جنگ روسیه و اوکراین و حملات نظامی اسرائیل در غزه و غرب آسیا را محاسبه کنند که در نهایت می‌تواند به محاسبه ادعاهای غرامت کمک کند.
در ماه ژوئن، مطالعه‌ای به رهبری نیمارک نشان داد که هزینه بلندمدت اقلیمی تخریب، پاکسازی و بازسازی غزه می‌تواند به ۳۱ میلیون تن CO۲e برسد. این بیشتر از مجموع گازهای گلخانه‌ای سالانه منتشر شده توسط کاستاریکا و استونی در سال ۲۰۲۳ است. با این حال، هیچ الزامی برای کشورها وجود ندارد که میزان انتشار گازهای نظامی را به نهاد اقلیمی سازمان ملل گزارش دهند.
«استوارت پارکینسون» مدیر اجرایی موسسه «دانشمندان برای مسئولیت جهانی» در این باره گفت: ارتش‌ها و جنگ از عوامل بزرگ و پنهان بحران اقلیمی هستند. مهم است که طیف کاملی از فعالیت‌ها از تولید تجهیزات نظامی گرفته تا استفاده از سوخت در طول جنگ، از آسیب به ذخایر کربن، مانند جنگل‌ها گرفته تا تلاش‌های پاکسازی و بازسازی پس از پایان جنگ را در نظر بگیریم. این مطالعه به این حقایق بزرگتر درباره انتشار گازهای مرتبط با جنگ می‌افزاید.
