شماره معکوس تا ماه: فضانورد کانادایی در مأموریت سرنوشت‌ساز

ماموریت آرتمیس II؛ سفر به فراسوی مرزهای شناخته‌شده

ماموریت آرتمیس II، با هدف پرواز به دور ماه، فضانوردان را به دورترین فاصله‌ای که تاکنون هیچ انسانی تجربه نکرده، خواهد برد. این ماموریت، که به عنوان مقدمه‌ای برای آرتمیس III و بازگشت انسان به سطح ماه پس از سال ۱۹۷۲ طراحی شده است، گامی مهم در جهت آمادگی برای ماموریت‌های طولانی‌مدت فضایی است.

این سفر، به فضانوردان اجازه می‌دهد تا محیط فضا را به شکلی عمیق‌تر درک کنند؛ محیطی که بدن انسان برای زندگی در آن تکامل نیافته است.

آزمایش‌های پیشگامانه بر روی فضانوردان

برخلاف ماموریت‌های آپولو که بر جمع‌آوری نمونه‌های سنگی و آزمایش‌های سطحی تمرکز داشتند، ماموریت آرتمیس II به بررسی تأثیرات فضا بر بدن انسان می‌پردازد. «ارکستر» یکی از این پروژه‌هاست که در آن فضانوردان دستگاهی شبیه به ساعت به مچ خود می‌بندند تا الگوهای خواب، استرس و توانایی‌های شناختی آن‌ها را پیش و پس از پرواز و در طول ماموریت رصد کند.

جرمی هنسن در این باره می‌گوید: «بزرگترین آزمایش، خود ما هستیم. ما در حال جمع‌آوری داده‌های زیادی از بدن‌هایمان هستیم.»

پروژه آواتار: شبیه‌سازی بدن انسان در فضا

پروژه «آواتار» با هدف درک تأثیر تابش‌های شدید و ریزگرانش بر بدن انسان طراحی شده است. در این پروژه، سلول‌های خونی فضانوردان بر روی چیپ‌های کوچکی قرار داده می‌شوند تا عملکرد سیستم ایمنی بدن، به ویژه در برابر تابش، شبیه‌سازی شود.

«لیزا کارنل»، مدیر بخش علوم زیستی و فیزیکی ناسا، توضیح می‌دهد که این تحقیقات نه تنها به محافظت از فضانوردان در ماموریت‌های آینده کمک می‌کند، بلکه می‌تواند راهکارهای مشابهی برای مقابله با چالش‌های سلامتی بر روی زمین نیز ارائه دهد.

تحلیل بزاق دهان فضانوردان در ماموریت آرتمیس II

نمونه‌برداری از بزاق دهان فضانوردان در ماموریت آرتمیس II، به گفته «جیکوب بلچر»، دانشمند ارشد اکتشافات ناسا، «پنجره‌ای به سوی عملکرد سیستم ایمنی ما» است. فضانوردان ماموریت آرتمیس II نمونه‌های بزاق «خشک» جمع‌آوری خواهند کرد؛. به این معنی که با لیسیدن کاغذهای مخصوص، نمونه‌ها را برای مطالعه در زمین جمع‌آوری می‌کنند.

این تحلیل‌ها به درک چگونگی پاسخ سیستم ایمنی بدن، هورمون‌ها، ویروس‌ها و سلول‌ها به عواملی مانند تابش و انزوا کمک می‌کند و حتی احتمال فعال شدن مجدد ویروس‌های خفته در فضا را نیز بررسی می‌کند.

میراث آرتمیس: پایه‌گذاری حضور طولانی‌مدت انسان در فضا

اگرچه شاید ماموریت آرتمیس II به اندازه فرود بر ماه در آرتمیس III هیجان‌انگیز نباشد، اما این ماموریت پایه‌گذار حضور طولانی‌مدت انسان در فضا و گسترش آن به منظومه شمسی خواهد بود. فضانوردان امیدوارند که با موفقیت این ماموریت‌ها، بشر بتواند به مریخ و حتی قمرهای زحل دست یابد. درنتیجه این آغاز، الهام‌بخش نسل‌های آینده برای ادامه این اکتشافات شگفت‌انگیز باشد.

«روی ویسمن»، یکی از فضانوردان، آرزو می‌کند که در آینده، ماموریت آرتمیس II و دیگر ماموریت‌های آرتمیس آنقدر موفق باشد که نامشان فراموش نشود؛ چرا که این به معنای حضور گسترده انسان در سراسر منظومه شمسی خواهد بود.

دولت فدرال ایجاد «شورای ملی فضا» را اعلام کرد

«جیکوب بلچر» گفت: «این تحقیقات، بینشی ارزشمند درباره‌ی چگونگی تأثیرات فضا بر سلامت انسان در طول مأموریت‌های فضایی عمیق آینده ارائه می‌کند.»

هرچند این مأموریت شاید به اندازه‌ی راه رفتن بر سطح ماه در آرتمیس III هیجان‌انگیز نباشد، اما ماموریت آرتمیس II گامی بنیادین برای پایه‌گذاری حضور طولانی‌مدت انسان در فضا به‌شمار می‌رود. حتی اگر تحقق کامل آن دهه‌ها زمان ببرد.

«روی ویسمن» نیز در نشست خبری اخیر ناسا گفت: «وقتی به آینده نگاه می‌کنم و از میراث خود سخن می‌گوییم، نمی‌خواهم فقط به پنج یا ده سال آینده بیندیشم. می‌خواهم ۱۰۰ یا ۲۰۰ سال بعد را تصور کنم. شاید این جمله عجیب به نظر برسد، اما امیدوارم روزی ما فراموش شویم.»

او افزود: «اگر روزی فراموش شویم، به این معناست که ماموریت آرتمیس II موفق بوده است. آن‌گاه انسان‌ها روی مریخ، در قمرهای زحل و در سراسر منظومه‌ی شمسی حضور خواهند داشت.» وی در پایان گفت: «شاید نقش کوچک ما این باشد که الهام‌بخش “سوزی” یا “جانی” بوده‌ایم تا راه ما را ادامه دهند. و اگر چنین شود، این بزرگ‌ترین دستاورد ما خواهد بود.»